رزین چسبنده به ترکیب مولکولی کوچکی اشاره دارد که می تواند ویسکوزیته مواد لاستیکی، به ویژه ویسکوزیته سطح را بهبود بخشد. به طور کلی، جرم مولکولی نسبی این مواد مولکولی کوچک حدود چند صد تا ده هزار است و دمای انتقال شیشه ای نسبتاً بالایی دارند. با توجه به منبع و مسیر مصنوعی می توان آن را به دو دسته محصولات طبیعی و مشتقات آنها و رزین های مصنوعی تقسیم کرد. رزین چسبنده عمدتاً به عنوان اصلاح کننده پلیمرها استفاده می شود. به طور گسترده ای در چسب ها، پوشش ها، جوهرها و به عنوان کمپلکس های لاستیکی، اصلاح کننده آسفالت و اصلاح کننده پلی اولفین استفاده می شود.



رزین چسبنده یکی از مواد همسان ضروری در تولید محصولات لاستیکی و لاستیک است. درک جامع از رزین چسبنده برای انتخاب انواع مختلف مواد اولیه با توجه به شرایط مختلف در تولید مفید است. به طور کلی، رزین های سری طبیعی شامل رزین (کلوفون صمغ، کلوفون روغن بلند، کلوفون چوب)، مشتقات رزین (کلوفون هیدروژنه، رزین نامتناسب، رزین پلیمریزه، رزین استری شده، رزین ماله دار) و رزین ترپن (رزین ترپن α-ترپن، بتا ترپن) هستند. رزین، رزین فنلی ترپن)؛ رزین های سری مصنوعی شامل رزین های پلیمری [رزین های نفتی C5، C9 و C5/C9، رزین های دی سیکلوپنتادین (DCPD)، رزین های کومارون-ایندن، رزین سری استایرن] و رزین تراکمی (رزین آلکیل فنول، رزین زایلن) می باشند. به عنوان اصلاح کننده های پلیمری، رزین های چسبنده به ندرت به تنهایی استفاده می شوند. در بیشتر موارد، آنها به عنوان ترکیب کننده برای افزایش چسبندگی پلیمر، افزایش ویسکوزیته اولیه و کاهش ویسکوزیته عملیاتی یا پردازش استفاده می شوند. زمینه های کاربرد آن شامل چسب های ذوب داغ، چسب های حساس به فشار، پوشش ها، جوهرها، ترکیبات لاستیکی و اصلاح کننده های الفین است. مشاهده می شود که بیشتر کاربردهای رزین چسبنده با لاستیک ترکیب می شود، بنابراین از رزین های چسبنده می توان به عنوان بحث در مورد چسبنده های لاستیک نیز استفاده کرد. تفاوت جزئی این است که در تولیدات لاستیکی یا تایرسازی، میزان چسبندگی رزین به عنوان ترکیب کننده بسیار کمتر از صنایعی مانند چسب است.

نکته ویژه: سازگاری عالی با پلیمر
نکته عالی: مقاومت عالی در برابر حرارت
کاربرد پیشنهادی: چسب ذوب داغ که برای ساخت EVA استفاده می شود
وزن مولکولی: چند صد تا چند هزار
نقطه نرم شدن: 60~150℃