تعریف ولکانیزاسیون

ولکانیزاسیون به فرآیند تغییر شیمیایی اشاره دارد که در آن زنجیره های لاستیکی خطی به صورت متقاطع به هم متصل می شوند تا یک ساختار شبکه سه بعدی را تشکیل دهند. پس از آن، خواص فیزیکی و سایر خواص لاستیک نیز دستخوش تغییرات اساسی شده است. وضعیت زنجیره مولکولی لاستیک قبل و بعد از ولکانیزاسیون در شکل نشان داده شده است.

ولکانیزاسیون لاستیک مرحله بسیار مهمی در فرآیند تولید و فرآوری لاستیک و همچنین آخرین فرآیند است. این فرآیند به لاستیک خواص فیزیکی با ارزش می دهد و لاستیک را به یک ماده مهندسی پرکاربرد تبدیل می کند. نقش مهمی در بسیاری از بخش‌های مهم و فن‌آوری‌های پیشرفته مدرن مانند حمل‌ونقل، انرژی، هوافضا و توسعه فضا داشته است.

تاریخچه توسعه سیستم ولکانیزاسیون لاستیک

واکنش ولکانیزاسیون توسط چارلز گودیر آمریکایی در سال 1839 کشف شد. او گوگرد را با لاستیک مخلوط کرد و آن را حرارت داد تا ماده ای با عملکرد بهتر تولید کند. این کشف مهمترین نقطه عطف در تاریخ توسعه لاستیک است. هنکاک انگلیسی برای اولین بار از این روش در تولید صنعتی استفاده کرد. دوست او براکندن این فرآیند تولید را ولکانیزاسیون نامید. تا به امروز، دانشمندان فناوری لاستیک هنوز از این اصطلاح استفاده می کنند.

در سال 1940، روش های ولکانیزاسیون رزینی و ولکانیزاسیون کوئینون اکسیم به طور متوالی کشف شد. در سال 1943، ولکانیزاسیون اهداکننده گوگرد کشف شد. پس از جنگ جهانی دوم، انواع جدیدی از سیستم‌های ولکانیزاسیون ظاهر شدند، مانند آتش‌فشان تابشی کشف شده در دهه 1950، سیستم ولکانیزاسیون یورتان در دهه 1970، و سیستم ولکانیزاسیون تعادلی که در دهه 1980 پیشنهاد شد. با این وجود، به دلیل ارزان بودن و به دست آوردن آسان گوگرد، منابع فراوان و مواد ولکانیزه دارای خواص خوبی هستند، همچنان بهترین عامل ولکانیزاسیون است. پس از بیش از 100 سال تحقیق و توسعه، چندین سیستم ولکانیزاسیون گوگرد پایه در سطوح مختلف شکل گرفته است.3