افزودن مواد افزودنی به لاستیک بخش مهمی از فرآیند پردازش لاستیک است. این به این دلیل است که به بهبود خواص لاستیک کمک می کند. این افزودنی ها را می توان به روش های مختلفی استفاده کرد، از اصلاح روغن ها و سیلیس ها گرفته تا افزایش جریان لاستیک.
در اوایل قرن بیستم، صنعت لاستیک اولین صنعتی بود که از سیلیس رسوب‌شده به عنوان افزودنی‌های پردازش لاستیک استفاده کرد. استفاده از چنین افزودنی هایی در صنعت تایر باعث شده تا عملکرد بهتری در آج لاستیک ها ایجاد شود. از این مواد افزودنی می توان در کاربردهای دیگر نیز استفاده کرد.
سیلیس های رسوبی معمولاً به روش های مختلفی ساخته می شوند. معمولاً این روش شامل اسیدی کردن محلول های سیلیکات سدیم است. محلول سیلیکات سدیم با سایر اسیدهای سیلیکا و استات واکنش داده و رسوب تولید می کند. سپس رسوب فیلتر شده و خشک می شود.
سیلیکاهای رسوبی به عنوان پرکننده در الاستومرها استفاده شده است. این افزودنی ها می توانند مقاومت سایشی، استحکام پارگی، مقاومت در برابر حرارت و ماندگاری ترکیبات لاستیکی را بهبود بخشند. علاوه بر این، افزودن سیلیس رسوب داده شده می تواند مدول و دوام ترکیب لاستیک را افزایش دهد.
از این روغن ها برای اصلاح پلیمرهای ترموست استفاده شده است. آنها همچنین می توانند به عنوان افزودنی در ترکیبات لاستیکی استفاده شوند. روغن سویا به عنوان روغن جایگزین برای فرآوری لاستیک ها استفاده شده است و بهبودهایی در استحکام کششی، استحکام پارگی و پایداری حرارتی نشان داده است. همچنین ایمنی سوختگی و زمان پخت بهتر را فراهم می کند.
انواع مختلفی از افزودنی های پردازش لاستیک در بازار موجود است. انتخاب بهترین افزودنی به نوع لاستیک، فرآیند تولید و محصول نهایی بستگی دارد. برخی از آنها به اشکال مختلف استفاده می شوند. در این میان، استر اسید چرب روی محبوب ترین نوع در نظر گرفته می شود. معمولاً از واکنش اسید چرب با اکسید روی تشکیل می شود.
